Antisemitisme neemt toe
Antisemitisme neemt toe; Van een vriendin die ook de kampen heeft overleefd hoort Roosje dat ze op straat werd uitgescholden met: Vuile rotjodin, ze zijn vergeten je te vergassen.
Van de paar teruggekeerde overlevenden zijn meerderen na een kille ontvangst naar het buitenland geëmigreerd. Roosje besluit om, ondanks de aandrang van de Nederlandse regering niet meer terug te keren uit Zweden, waar ze door het Scandinavische Rode Kruis was ondergebracht.
Het verzetsblad De Patriot schrijft in juli 1945: De opgedoken joden mogen God danken voor de verleende hulp en zich klein voelen. Er zijn misschien veel betere mensen verloren gegaan. En ook dat mogen alle onderduikers bedenken: er is veel goed te maken. Ze moeten dankbaar zijn.
Prins Bernard die vanuit London actie voerde voor de bevrijding van Nederland en steeds contacten onderhield met het Nederlandse verzet antwoordde kort na de oorlog op een vraag van een journalist of er veel mensen aan het verzet hadden meegedaan: In de oorlog maar weinig maar na de oorlog wel een miljoen.
Hoog percentage niet teruggekomen joodse bevolking
Het percentage van de joodse bevolking dat is vermoord of niet meer teruggekomen is in Nederland aanzienlijk hoger dan in de nazi landen Duitsland en Italië. Het is vergelijkbaar met enkele notoir antisemitische landen als Polen waar bijna de gehele joodse bevolking is uitgeroeid. 90% van de familie Roosje is vermoord.
Bemoeilijking teruggaven geroofd geld, schilderijen en goederen
Nederlandse overheid maakte wet die teruggaven van geroofde geld, schilderijen en goederen bemoeilijkte. Goederen werden soms onderling tussen rijksambtenaren verdeeld. De ‘rechtstaat’ Nederland handelde tegenover vele teruggekeerden onrechtmatig, soms zelfs als ordinaire dief. De teruggekeerden konden geen beroep doen op de overheid.
60 jaar na de oorlog zegt de overheid dat ze zich coulant zullen opstellen bij het teruggeven van schilderijen. Bijna alle betrokkenen zijn dan al overleden
Roosje heeft in het opvangkamp in Zweden een winterjas van de Nederlandse ambassade in Zweden ontvangen. Twee jaar later ontvangt ze daarvoor de rekening. Zweden heeft de uit de kampen opgevangen overlevenden kleding, medische zorg, woonruimte om niet gegeven.
Arrestatie van ex-man Leo
De advocaat van Roosjes ex-man Leo, die op aangeven van Roosje is gearresteerd bedreigt Roosje en uit onterechte beschuldigingen.
In het proces verbaal van het Tribunaal zegt hij over Roosje: Momenteel is het schering en inslag dat voor rechtsherstel Joden langs slinkse wegen hun recht trachten te vinden. Waarom zou dat in dit geval van Roosje Glaser ook niet het geval kunnen zijn?
Belastingaanslagen voor vermoorde mensen en vergoedingen van slachtoffers
De overheid legt belastingaanslagen op voor mensen die in de kampen zijn vermoord. Ook Roosje en haar broer krijgen er mee te maken. De overlevende familieleden zeiden dat de mensen vermoord waren. Omdat ze dat ambtelijk niet konden aantonen werd de belastingaanslag toch opgelegd en zonder toestemming van de eigenaar geïnd van het geld dat op de rekening stond van de door de Nederlandse staat beheerde Liro-bank. Pas na vele jaren werden die ten onrechte gelden weer terugbetaald
De afwikkeling van de van Duitsland ontvangen vergoeding voor slachtoffers de zgn. Wiedergutmachung laat in Nederland lang op zich wachten. Als Roosje in 1964 informeert hoe het er mee staat krijgt ze als antwoord: “Ik zal het ter vermijding van extra werkzaamheden op prijs stellen indien u verdere correspondentie c.q. telefonische aanvragen achterwege zoudt laten. Getekend het hoofd van het centraal Afwikkelingsbureau Duitse Schade-Uitkeringen”
Nederland weigert Roosje Duits geld voor de Wiedergutmachung steeds om verschillende redenen. Pas na het spreken van koningin Juliana daarover komt er toch een beperkte vergoeding.
De Duitsers zeiden na de oorlog: Wir haben es nicht gewusst. Ook veel Nederlanders hadden achteraf niets geweten of gezien. B.v. de burgemeester van Naarden. Als burgemeester gaf hij opdrachten aan de politie van zijn gemeente. Hij verklaarde echter dat hij niet wist van de arrestatie door zijn politie van Roosje en haar moeder. Ook de ambtenaar van de Sicherheitsdienst wist het niet. Niemand wist iets.
Lees verklaringen over de arrestatie van Roosje:
